Al vanaf dat ik diabetes type 1 heb ( sinds 2007) zijn mijn bloedsuikers erg moeilijk instelbaar. Verschillende voeding, dagelijkse routines, sporten.. I did it all! Maar de artsen en ik konden eigenlijk geen vinger leggen op wat er nu fout ging. Toen ik 13 jaar oud was kreeg ik voor het eerst een insuline pomp. De artsen vertelden mij dat ze vaak zien dat mensen met een insuline pomp stabieler ingesteld kunnen worden. Ik heb toen 2 jaar lang een pomp gehad en gedragen maar ben uiteindelijk weer over gegaan op mijn insuline pennen omdat ik toen aan een dans opleiding begon, en ik eigenlijk niet echt verbetering zag in mijn bloedsuikers. Onhandig dacht ik toen, als ik dan een ballet les heb waar laat ik die pomp dan? En zo, in overleg met de arts, heb ik mijn pomp ingeleverd.
Nu, voor mijn gevoel 100 jaar later, en aan mijn voorhoofd te zien zit ik qua tijd aardig in de buurt… Ben ik toch weer terug op de pomp! But why hoor ik je denken.. Voor deze fase in mijn leven werd de pomp mij aanbevolen om een hele andere reden. Ik heb een kinderwens. Maar mijn kinderwens en mijn diabetes dat is een verhaal voor een ander blog..
Voor een zwangerschap zei de arts, moest ik eerst 9 maanden minimaal ‘goed of zo goed mogelijk’ zijn ingesteld. Door vaak mijn bloedsuikers te meten en die vervolgens in te voeren in mijn pomp. Kon ik de pomp samen met de artsen zo specifiek mogelijk instellen. Ik kon precies instellen op welk tijdstip ik meer of minder insuline nodig had. Zoals verschillende basalen en mijn gevoeligheid voor insuline is in de ochtend minder dan in de middag. Of mijn koolhydraat ratio, ( de hoeveelheid insuline die je nodig hebt voor het aantal koolhydraten dat je eet of drinkt) die is ook verschillend door de dag heen.
Als ik een drukke dag heb kan ik een tijdelijk basaal instellen. Zo krijg ik voor een bepaalde tijd iets minder insuline en zo kan ik hypo’s voorkomen. Of juist meer als ik zie dat ik dat nodig heb. Dat vind ik een hele fijne eigenschap van de pomp. Het is voor mij ‘ nauwkeuriger’ dan het spuiten van insuline. Want eenmaal de insuline gespoten, kon ik er niks meer aan doen. En dat is nu niet meer het geval.. Voor mij ontzettend handig in een leven waar in altijd wat gebeurd. Ik kan op elke situatie inspelen.
Omdat ik ( en mede sugars) koolhydraten moeten uitrekenen, samen met de bloedsuikerwaarde en de hoeveelheid insuline die hiervoor nodig is, vond ik dat met mijn insuline pennen altijd een gedoe. In mijn pomp kan ik mijn bloedsuikerwaarde invoeren, de hoeveelheid koolhydraten die ik eet en dan berekent mijn pomp (door middel van alle instellingen die ik samen met mijn arts heb besproken) heel precies uit hoeveel insuline ik nodig heb. Hij berekent hierbij ook de insuline die ik eventueel al eerder had toegediend. En zo kom ik tot een perfecte rekensom. Ook voor mij een pluspunt van de pomp! Door heel nauwkeurig mijn bloedsuikers te checken, en de verschillende basalen in mijn insuline pomp. Werden mijn bloedsuikers zowaar beter. Ik hield wel bij wat ik at. Zo kon ik precies zien hoe mijn bloedsuikers reageerde. Ook dacht ik na het bijhouden hiervan dat ik echt even wat minder hard moet gaan met choco.. Smaakte paprika’s maar hetzelfde (zucht).. De voor en nadelen van de pomp zijn voor iedereen heel persoonlijk. Zo zullen veel mensen zich misschien wel hier in herkennen en denk de andere helft ‘ chick, what are u talking about’.
Ik had nooit gedacht dat ik hier nu last van zou hebben. Ik sta al jaren niet meer in een balletpakje (thank God). En hoef geen dansopleiding meer af te ronden. Maar toch vind ik het grootste nadeel van de pomp, dat ik forever een kastje aan mij heb hangen. Overdag met een jeans, legging of broek gaat het prima. Maar als ik mij om wil draaien in bed word ik wakker omdat ik dan het draadje van mijn pomp voel trekken. En moet ik die pomp ergens neerleggen dat ik toch nog comfy lig.. Ook merk ik dat ik mijn kleding uitzoek op ‘pomp comfort’. Want waar laat ik dat ding als ik een jurkje aan wil? Aan mijn bh? Kan.. Maar als de zon schijnt broeit dat ding als een soort lava lamp tussen mijn twee vriendinnen. Weinig ‘pomp comfort’ dus! Een strapless jurkje, prachtig maar geen bh nu en met die pomp aan de bovenkant zakt hij af. GRRRRR Mijn omaatje had in een fietsbroekje, zo’n corrigerende van de Hema. Zeg maar SKIMS on a budget. Een zakje gemaakt aan de binnen kant van mijn dij. Zo kon ik ( dacht ik ) daar mijn pomp in doen onder een jurk. Let me tell you, in de praktijk ziet dit er niet zo smooth uit als je denkt… Bij elke stap leek het wel of ik in een split second transformeerde van vrouw naar man. Die pomp werd namelijk een bobbel in mijn jurk! Heel charmant op de boulevard.. NOT! Ik probeer hier wel oplossingen voor te vinden, maar ze zijn schaars.
Nog een nadeel als ik nu toch al zo lekker aan het klagen ben vind ik de tijdsduur van de bolus. Een bolus ja, niet een Zeeuwse of eentje uit het toilette. Nee zo heet het als je insuline toedient in de pomp. ‘Een bolus invoeren’. Ik heb het ook niet bedacht.. Het toedienen van de bolus wordt verdeeld over een tijdsbestek van 2 uur. I’m not a morning person! Zodra ik wakker word pak ik eerst rustig een koffietje, en neem zo lang de tijd voor een ontbijt dat ik daarna altijd gelijk gehaast moet douchen om op tijd de deur uit te komen. Echter, geef ik voor het ontbijt een bolus. Maar die loopt dus 2 uur, en als ik dan mijn pomp afkoppel om te gaan douchen mis ik een stuk bolus. Voor mij echt mega onhandig. Je kan niet zoals bij insuline pennen even prikken & go.. Dat mis ik soms wel eens.. Uitgaan met een super fashion mini bag lukt ook niet meer.. De spullen om mijn pomp te vervangen en mee moet als ik de deur uit ga nemen ontzettend veel ruimte in.. Heel anders dan een pen met naaldje in je clutch.
Als ik op het strand loop in een bikini, draag ik mijn pomp in m’n hand. Om hem te hangen aan mijn bikini touwtjes hmmm zoveel vertrouwen zou ik daar ook weer niet instoppen. Dus vaak dat ding in mijn hand. Je kan er niet echt omheen, zie je mij, zie je die pomp, aan een draadje op mijn buik, bil of bovenbeen. In mijn 1e zomer met pomp had ik soms een onzeker moment, ik voelde mijzelf minder mooi door die sticker.. Wat kan je jezelf gek maken denk ik nu. Wat zonde van een heerlijke strand dag, druk maken om wat iedereen die kijkt naar mijn pomp ervan vindt..
Nu kan het mij allemaal niks meer schelen eigenlijk, ik ben gewend dat af en toe iemand zal kijken, soms wat vraagt & in een restaurant al snel denkt dat ik de manager ben.. Vaak maak ik dan een grapje en doe ik net of ik de reservering moet checken op mijn pomp scherm. Al snel vertel ik erachteraan dat ik diabetes type 1 heb, en raak dan in gesprek. ‘ Mag je dan geen suiker eten’. Je kent het wel..
Ik hoop dat ik je zo een kijkje heb kunnen geven in mijn leven met een insuline pomp. En een stukje hersenspinsels.. Dit was mijn pomp blog.
Volgende blog weer online over 2 weken! Succes met alle bloedsuikers en voor vragen kan je natuurlijk altijd een berichtje achter laten.
Heel veel liefs,
Feline
PS : De pomp die ik draag is een tandem t-slim X2.
Waarom heten ze niet gewoon Koos of Josje? Of Mercedes Benz Brabus..
PSS. Als je je ook ooit onzeker voelt over je diabetes, je insuline pen of pomp. Hoop ik dat ik je mee kan geven dat het niks uit maakt wat mensen zien. YOU ARE YOU en dat straalt door alle pompen, pennen en diabetes heen 💖
One Response
Ik heb een medtronic pomp met sensor die helemaal alles automatisch doet dus ook wanneer ik hoog zit extra insuline toedienen en wanneer ik te hard zak stopt hij de basaal. Ook doet hij geen 2 uur over een bolus. Hij dient alles in 1 keer toe. Misschien een optie om naar te kijken als je weer over mag op een nieuwe pomp :)..