Er hangt voor mij altijd een soort stigma rond de insuline pomp dat wanneer je die gebruikt je bloedsuikers zoveel beter gaan.. Of zo lijkt het in ieder geval in elke pomp commercial die ik online en op tv voorbij zie komen.. Alsof diabetes makkelijker te handelen is door een paar drukken op de knoppen, en ik bedoel wie wil dat niet? Stabiele suikers..
Nu zat ik al vaak niet stabiel in mijn bloedsuikers maar toen waren er een paar weken wel heftiger dan het normale heftig.. Door de schommelingen die ik maar niet onder controle kreeg en op aanraden van mijn diabetes verpleegkundig ben ik, met de hoop dat het met een pomp beter zou gaan, overgestapt. De zoektocht begon bij welke pomp het beste bij mij past. Gevolgt door de vragen, waar let ik dan op en waar zoek ik precies naar.. Een pomp uitkiezen is iets heel persoonlijk. Ik zou ook niemand kunnen aanraden welke hij of zij moet kiezen.. Wel heb ik de punten van mijn zoektocht voor je op een rijtje gezet.
Mijn keuzes voor een pomp waren gebaseerd op :
- Draagcomfort; niet te groot was voor mij heel belangrijk.
Niet dat ik het erg vond als iemand hem zou zien maar ik dacht waar laat ik die pomp eigenlijk ? Er kan een clip aan een hoes om de pomp, of een klem net hoe je het wilt noemen. Maar waar moet die dan als ik een jurkje aan wil? Een strak, strapless jurkje.. Of iets met een open rug? Als de pomp niet zo groot is vind ik hier wel iets op dacht ik..
- Simplicity ( niet te veel opties, bij sommige pompen moet je bijvoorbeeld eerst een heel menu door voordat je je ‘bolus’ ( insuline toename ) kon geven). Ik wilde dit op een zo simpel mogelijke manier.
- Genoeg reservoir ruimte voor de hoeveelheid insuline die ik gebruik zodat ik niet sneller dan 3 dagen mijn pomp moest vervangen omdat mijn insuline reservoir leeg was.
Er waren zoveel verschillende soorten insuline pompen.. Grote- of kleine pompen die samenwerken met een sensor ( dexcom), pompen met een infuusslang, draadloze pompen.. Het is een beetje alsof je een nieuw telefoon abonnement afsluit.. Nu heb ik het gevoel dat mijn lijf soms dia & digi beet door elkaar haalt aangezien ik echt 0 verstand heb van software maar door mijn lijstje ‘ wat zoek ik in een pomp’ & wel of niet vergoed vanuit de zorgverzekering. Een pomp met bijpassende sensor die samenwerken. De sensor stuurt signalen naar de pomp en past zo de insuline hoeveelheid aan. WOW was mijn eerste reactie. Toen zag ik de grootte van de bijpassende pomp.. Toen werd mijn wow al iets minder wow.. Maar als het mijn bloedsuikers goed helpt dacht ik.. Toen werd erbij verteld dat ik alleen in aanmerking kom als ik mijn hypos niet voel aankomen of voor een zwangerschapswens. De hypo’s voel ik aankomen dus die optie viel af. Een kinderwens is ook aanwezig maar helaas door mijn schommelende suikers en de gevolgen aan mijn lijf hiervan, lastig te realiseren. Ook zou ik de sensor van de pomp, maar voor een x aantal maanden mogen gebruiken en dan weer in moeten leveren. Dit in verband met de verzekering. Op dat moment viel die pomp voor mij af. ‘Lekker dan’ dacht ik. Dan ben ik gewend aan een systeem en dan veranderd dat straks weer. Plus dan zit ik vast aan een ( voor mijn gevoel ) pomp zo groot als een mini iPad voor niks..
De draadloze pomp.. ‘Dat klinkt chill’ was mijn eerste reactie, totdat mijn dia-verpleegkundige mij vertelde dat ik teveel insuline gebruik voor wat er wordt vergoed voor dat soort pompen. Het gevoel dat de verzekeringen mijn keuzes sturen en daarmee beperken veroorzaakt bij mij echt hypers maar goed. De draadloze pomp zou ik dan maar 2 dagen kunnen dragen en hij werd vergoed voor 3..
Tot ik een ‘Fel vriendelijk in gebruik pomp’ tegen kwam.. Kleiner dan de anderen, relatief simpel in gebruik en genoeg reservoir ruimte voor de hoeveelheid insuline die ik gebruik. Wel vond ik het vervangen van het reservoir en de infuusset vervangen een gedoe maar like I said. Een pomp kiezen is net zoiets als een telefoon abbonement, als je eentje heb gevonden die perfect is, is die knetter duur. En als je denkt die is iets minder, is de prijs weer fantastisch.
Buiten al het werk van de infuusset, kon ik mijzelf wel zien met deze pomp. En zo koos ik anderhalf jaar geleden voor de :T-slim x2. In tegenstelling tot insuline spuiten, gebruikt de pomp alleen maar kortwerkende insuline. En had ik om de zoveel uur een ander ‘basaal’. Ondanks dat alles elke keer werd bijgesteld door het ziekenhuis, ik heel nauwkeurig mijn insuline hoeveelheid en inname kon bepalen, kreeg ik mijn bloedsuikers niet zo stabiel als ik had gehoopt.. Maar dit was niet de enige reden voor mijn overstap terug op insuline spuiten.
De pomp en vooral het dragen van ‘een kastje aan mijn lijf’ begon mij steeds meer tegen te staan.
Ik kon nooit meer even in mijn ondergoed door het huis lopen, gewoon vrij zonder iets in mijn hand.. Jurkjes, prachtige jurkjes in mijn kast bleven hangen omdat ik mijn pomp nergens in kwijt kon. Iedereen riep oplossingen als stop hem tussen je boobs aan je bh.. Doe een broekje aan onder je jurkje. Een riempje om je buik and so on.. BELIEVE ME, ik heb ALLES geprobeerd. Maar even, een pomp onder je jurk aan je bh? Ik vind het heel knap dat dit voor sommige vrouwen werkt, maar ik heb ook echt gemerkt dat het allemaal makkelijker gezegd is dan gedaan.. Continu wat aan mijn lijf, ik werd er gek van.. En eerlijk gezegd ook heel erg depri..
Ik miste de deur uitgaan met alleen een spuit en naaldje in mijn avond tasje in plaats van hele infuussets mee te sjouwen in een grote tas. Ik voelde mij beperkt in een ziekte die al zoveel over mijn leven bepaalt.
Al dat werk om een pomp te krijgen vanuit het ziekenhuis dacht ik, en hem dan zo snel al zat zijn.. Ik voelde mij schuldig naar het dia-team toe maar ook zo ellendig.. De enige manier om hier een gesprek over te voeren is open en eerlijk zijn. En dat heb ik gedaan. Mijn diabetes verpleegkundige begreep mij eigenlijk ontzettend goed wat mij weer gerust stelde. En zo ben ik nu sinds 3 weken weer over op insuline spuiten! De opluchting, de ( voor zover ) vrijheid & mij weer een stuk happier voelen was het voor mij echt waard! Mijn bloedsuikers zitten magisch genoeg ook een stuk beter ookal is het soms nog even wennen en zoeken hoe mijn lichaam reageert. Naar mijn lichaam luisteren zou nooit een schuldgevoel moeten geven.. Ik moet gewoon doen wat bij mij past. Een les die ik vaak van mijn diabetes krijg…
Aan iedereen die twijfelt aan een pomp nemen of juist een pen. Doe wat goed voor jou voelt! Neem ervaringen van anderen mee maar vorm je eigen mening. Luisteren naar je eigen lijf en hartje is het ALLER belangrijkste!
YOU DO YOU
With love,
Fel